BenQ PV270 – dobry monitor dla filmowca/kolorysty?
Na czym polega technika kluczowania?
Greenscreen z fakturą może dawać efekt mory, jeśli nie będzie w nieostrości. Dodatkowo – barwa tego greenscreenu nie jest zbyt dobra.
Kluczowanie to proces automatycznego wycinania sfilmowanego obiektu z tła o jednolitej barwie. To cała definicja, która określa cel pracy na greenscreenie albo bluescreenie. Dlaczego ekrany do kluczowania maja właśnie takie barwy, a nie inne?
Obraz filmowy na taśmie pozytywowej składał się z trzech warstw: czerwonej, zielonej i niebieskiej. Tła o wysokim nasyceniu w jednej z tych barw powodował zaciemnienie tylko jednej z tych trzech warstw błony. Dzięki temu, po skopiowaniu taśmy możliwe było wykorzystanie tej jednej warstwy do „zasłonięcia” niepotrzebnego tła i naświetlenie wyłącznie samego obiektu na kolejna taśmę.
W technice cyfrowej możemy zrobić to prościej, bez kopiowania, chemii i innych uciążliwych rzeczy, ale idea pozostaje ta sama.
Dobór tła do kluczowania
Skoro kanały koloru są trzy, to dlaczego używamy wyłącznie teł niebieskich i zielonych? Z bardzo prostego powodu- ludzka skora ma wyraźny odcień ciepły, nie zielony lub niebieski, dlatego redscreeny nie są zbyt powszechne. Nie oznacza to, ze nie są wykorzystywane.
Ogólna zasada dotycząca doboru tła do kluczowania jest taka, ze najlepiej korzystać z tła, które jest w barwie dopełniającej do filmowanego obiektu. Jeśli przed kamerą zamierzamy postawić obiekt w kolorze seledynowym, redscreen sprawdzi się lepiej od tła niebieskiego czy zielonego.
Ważny jest nie tylko kolor tła, ale także materiał, z jakiego jest wykonany. Tło nie powinno mieć żadnej faktury, bo może ona nam spowodować efekt mory i tym samym utrudnić proces kluczowania. Dodatkowo dobrze jest, kiedy tło jest matowe i nie odbija świateł. Dzięki temu dużo łatwiej jest je oświetlić.
Oświetlenie
Przykład źle przygotowanego greenscreenu. Nierównomierne oświetlenie i pomarszczony materiał z pewnością nie ułatwią kluczowania.
Zdjęcia
Kiedy mamy już tło o właściwym kolorze, które prawidłowo oświetliliśmy, pozostały nam tylko dwie rzeczy.
Po pierwsze, upewnić się, ze aktor nie założył koszuli w kolorze podobnym do naszego tła (banalny, ale powszechny błąd, który stwarza wiele problemów). Po drugie – przystąpić do pracy.
Podczas zdjęć naczelną zasadą jest zagwarantowanie, że w kadrze nasza postać zawsze będzie znajdować się na naszym greenscreenie/bluescreenie, oraz ze w żadnym momencie jej obrys nie znajdzie się poza tym tłem. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ wyjście poza tło do kluczowania – choćby na jedna klatkę – powoduje, że z automatycznego kluczowania trzeba przejść na ręczną rotoskopię, która jest bardzo czasochłonna i kosztowna.
Druga wskazówka to korzystanie z takiej głębi ostrości, żeby nasz greenscreen / bluescreen znajdował się w nieostrości. Najprościej uzyskać to upewniając się, że aktor nie stoi „pod ścianą” tylko w pewnej odległości od tła. Dzięki nieostrości niwelowane są ewentualne wady tła, w szczególności jego faktura, jeśli nie udało nam się zdobyć tła jednolitego.
Czy w kadrze mogą być inne obiekty?
Tak głęboki cień rzucany na greenscreen uniemożliwi wykluczowanie postaci z tła.
W praktyce okazuje się, że zachowanie sterylności w kadrze podczas pracy na greenscreenie jest bardzo trudne. Często pojawiają się fragmenty studia, kiedy greenscreen nie jest dość szeroki, albo statywy od lamp. Teoretycznie jest to błąd, ale w zdrowej praktyce nie jest to żadnym problemem, dopóki obrys postaci w żadnym momencie nie zetknie się z taką, „przeszkadzajka”, albo dopóki postać nie zostanie zasłonięta.
Jeśli spełnicie powyższe warunki, wasze ujęcia na tle do kluczowania będą poddawały się łatwej obróbce, a postprodukcja będzie szybka, tania i najwyższej jakości!
zdjęcia:
Chuckumentary via photopin cc
Powiązane wpisy:
Uwielbiam SurfacedStudio 😀